Issei Sagawa is een man die niet veel mensen kennen. Toch zorgde zijn naam voor enorm veel ophef in de jaren ’90. In Parijs in 1981 werd Sagawa betrapt op het dumpen van het lijk van de Nederlandse studente Renée Hartevelt (Morris, 2007). Bij inspectie van de twee grote reistassen die hij bij zich had, werden in plastic gewikkelde lichaamsdelen van de vrouw gevonden. Hier hield het niet op. Niet alleen was het lichaam zorgvuldig opengesneden zodat het makkelijk vervoerd kon worden, daarnaast waren diverse delen van haar lichaam tot op het bot gefileerd. Sagawa bekende na zijn arrestatie dat hij dit had gedaan met het doel het vlees te eten (Morris, 2007).
Door: Jill Stigter
Wat misschien de meeste mensen zullen hopen, is dat Sagawa veilig en wel opgesloten zit in de gevangenis of in een psychiatrische inrichting zonder ooit het daglicht nog te zien. Niets is minder waar. Sagawa werd in 1985 teruggebracht naar zijn thuisland Japan en woont daar nog steeds onder de fulltime zorg van zijn broer. Dit gebeuren zorgde, begrijpelijk, voor veel protest in de media en onder het publiek (Kushner, 1997).
Sagawa had al sinds zijn jongere jaren kannibalistische intenties die met de tijd sterker werden (Morris, 2007; Stelley, 2012). Hij was voornamelijk geobsedeerd door blanke Nederlandse of Duitse vrouwen vanwege hun lichte huid en lengte. In tegenstelling tot hen was hij een klein mannetje met een onderontwikkeld lichaam doordat hij te vroeg geboren werd. Hij geloofde er dan ook in dat wanneer hij hun vlees zou eten, hij hun krachten en levensenergie zou overnemen. Er hadden zich ook al enkele incidenten voorgedaan die aantoonden dat Sagawa psychisch niet in orde was, waaronder het incident waarbij hij een Duitse studente naar haar huis volgde en haar in haar slaap wilde aanvallen. Hij werd echter door haar betrapt en hem werd poging tot verkrachting ten laste gelegd. (Morris, 2007; Stelley, 2012).
Op zijn vijfentwintigste verhuisde Sagawa naar Parijs waar hij literatuur studeerde aan Sorbonne. Hier ontmoette hij Renée Hartevelt, door wie hij gelijk geobsedeerd raakte. Op de avond van het incident was Hartevelt bij Sagawa thuis vanwege een opdracht. Terwijl zij afgeleid was en met de rug naar Sagawa toe zat, pakte hij een geweer en schoot haar van achteren neer (Morris, 2007). Sagawa had meerdere malen seks met het lijk en at bijna twee dagen verschillende delen van Hartevelts lichaam (Morris, 2007; Stelley, 2012).
Hoe heeft Sagawa met deze daden een gevangenisstraf weten te ontlopen? Sagawa heeft twee jaar vastgezeten in afwachting van zijn proces voordat hij ontoerekeningsvatbaar werd verklaard en werd toegewezen aan een psychiatrische inrichting (Morris, 2007; Stelley, 2012). Rond die tijd werd in Japan een boek gepubliceerd over Sagawa’s daden (Into the Fog) dat een zodanige mate van publiciteit kreeg, waardoor hij vreemd genoeg een bepaalde celebrity status verwierf. Door zijn celebrity status in Japan werd uiteindelijk besloten om hem terug naar zijn thuisland te sturen.. Daar werd hij geestelijk gezond verklaard door psychologen en mocht hij naar huis. De Japanse autoriteiten hadden geen toegang tot de Franse documenten over de zaak, waardoor Sagawa juridisch gezien niet kon worden vastgehouden (Morris, 2007).
De celebrity status die Sagawa verkreeg in Japan verdween niet na een paar weken, maar werd juist sterker (Kushner, 1997). De media waren niet geïnteresseerd in zijn daden, maar juist in zijn persoon zelf en de motieven die hij had. In sommige artikelen werd hij zelfs als het slachtoffer behandeld; als een man die vanwege zijn ‘onbeantwoorde liefde’ was doorgeslagen (Kushner, 1997). Waar in Frankrijk Sagawa’s gedrag als een abnormaliteit werd behandeld, werd in Japan een stuk toleranter gedacht over hem. Zijn kannibalistische neigingen werden zelfs bestempeld als een fetish (Kushner, 1997).
Wat opvallend is hieraan is dat uiteindelijk de elementen als ‘moord’ en ‘dood’ compleet zijn verdwenen uit de context van de gebeurtenis. In plaats daarvan wordt de gebeurtenis sterk geassocieerd met een fetish of seksualiteit. En Sagawa blijft hier in zekere zin nog steeds van profiteren. Want moord en seks zijn natuurlijk véél interessanter dan alleen moord, toch?
Literatuur:
Kushner, B. (1997). Cannibalizing Japanese media: The case of Issei Sagawa. The Journal of Popular Culture, 31(3), 55-68.
Morris, S. (2007, september). Issei Sagawa: Celebrity cannibal. New Criminologist, The Online Journal of Criminology, 32(5). Verkregen van http://www.newcriminologist.com
VICE Media (Santiago Stelley, 2012). Interview with a cannibal [Video]. Beschikbaar via https://www.vice.com/nl
Eindredactie: Melloney Temmerman
